ياشاسين شاهين دژ
سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 12:43 ::  نويسنده : علي
 
 
 

بولبول

Bulbul.jpg
 

مرتضا رضااوغلو محمدوف (به ترکی آذربایجانی: Murtuza Məşədi Rza oğlu Məmmədov)‏، مشهور به بُلبُل یا بولبول (به ترکی آذربایجانی: Bülbül)‏ (۲۲ ژوئیه ۱۸۹۷، خانباغی - ۲۶ دسامبر ۱۹۶۱) یکی از خوانندگان معروف تنور اپرا آذربایجانی بود.

ایفای نقش در اپرا

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 12:10 ::  نويسنده : علي
 
 
 

محمدحسن میرزا

 
محمدحسن میرزا

محمدحسن میرزا (متولد ۱۲۷۸ در تبریز، درگذشته ۱۳۲۱ در لندن) برادر و ولیعهد احمد شاه قاجار و آخرین ولیعهد قاجاریه بود. او در شهریور ۱۲۸۸ به ولیعهدی رسید و تا خلع سلطنت احمدشاه جمعاً به مدت شانزده سال ولیعهد ایران بوده‌است.

با عزل احمدشاه از سلطنت در نهم آبانماه ۱۳۰۴ توسط مجلس موسسان، به دستور رضاشاه از کاخ گلستان اخراج و از طریق بغداد به اروپا رفت. او پیش از اخراج خواستار ملاقات با رضاشاه شد که این ملاقات از سوی وی رد شد. تنها به این اکتفا شد که از طلب ۴۰ هزار تومانی وی مبلغ ۵ هزار تومان به وی پرداخت شود. این مبلغ با سر و صدا و در بیست کیسه دویست و پنجاه تومانی به وی تحویل گردید. بنابراین وی با دست خالی و با خفت ایران را ترک نمود.

در سال ۱۳۰۸ پس از فوت احمدشاه در پاریس اعلامیه‌ای صادر نمود و در آن خود را پادشاه قانونی ایران اعلام نمود. (پیش از آن احمدشاه حاضر به استعفا نشده بود) در حوادث شهریور ۱۳۲۰ و استعفای رضاشاه بار دیگر خواستار بازگشت به ایران گردید و سرانجام در سال ۱۳۲۱ در فقر و تنگدستی در پاریسبدرود حیات گفت.

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 12:7 ::  نويسنده : علي
 
 
 

آیسل تیمورزاده

آی‌سل
AySel.jpg
 
اطلاعات هنرمند
نام اصلی آیسل تیموزاده
زادروز ۲۵ آوریل ۱۹۸۹(۱۹۸۹-04-۲۵) ‏(۲۴ سال)
باکو
اهل کشور پرچم جمهوری آذربایجان آذربایجانی
کار(ها) خواننده
وب‌گاه sabina.eurovisiontalents.com

آی‌سل تیمورزاده (به ترکی آذربایجانی: Aysel Məhəmməd qızı Teymurzadə) (زاده ۲۵ آوریل ۱۹۸۹ در باکو) یک خواننده زن آذربایجانی است.

آیسل کوچکترین دختر یک خبرنگار و یک استاد دانشگاه است. او از چهار سالگی خوانندگی را شروع کرد و در کودکی عاشق پیانو بود.

 
آیسل و آرش در جریان مسابقه یوروویژن

او در انتخابات داخلی آی تی‌وی به عنوان نمایندگی آذربایجان در مسابقه یوروویژن ۲۰۰۹ انتخاب شد. در این مسابقه آرش نیز وی را همراهی کرد. آنها توانستند با دوبار اجرای آهنگ همیشه (Always) و کسب ۲۰۷ امتیاز مقام سوم را کسب کنند

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 11:50 ::  نويسنده : علي
 
 
 

سبینه بابايوا

سبینه بابایوا
Sabina Babayeva (Eurovision Song Contest 2012).jpg
 
اطلاعات هنرمند
زادروز ۲ دسامبر ۱۹۷۹(۱۹۷۹-12-0۲) ‏(۳۳ سال)
باکو
اهل کشور پرچم جمهوری آذربایجان آذربایجانی
سبک‌ها جاز , سول , پاپ
کار(ها) خواننده
وب‌گاه sabina.eurovisiontalents.com

سبینه بابایوا (به ترکی آذربایجانی: Səbinə Babayeva) (زاده ۲ دسامبر ۱۹۷۹ در باکو) خوانندهٔ اهل جمهوری آذربایجان است.

Sabina Babayeva.jpg
 

سبینه دانش‌آموخته دانشگاه آصف زینالی است.

او در چندین مسابقهٔ داخلی و خارج شرکت کرده و در برخی برنده شده‌است.

سبینه به‌خاطر موسیقی تیتراژ سریال «بیاز حیاط» («زندگی سپید») به نام «رویا کیمی» («مثل رویا») در سال ۲۰۰۳ به شهرت رسید.

یوروویژن

سبینه از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ تلاش می‌کرد که نمایندهٔ آذربایجان در مسابقات آواز یوروویژن شود اما هر سال ناموفق بود.

سبینه پس از بُرد در مسابقه انتخاباتی آذربایجان برای یوروویژن ۲۰۱۲، به عنوان نمایندهٔ کشورش در این مسابقه برگزیده شد. ترانهٔ او «وقتی موسیقی می‌میرد» (به انگلیسی: When The Music Dies)‏ نام دارد.


 

منابع

 
سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 11:46 ::  نويسنده : علي
 
 
 

نگار جمال

نگار جمال
Nigar Camal 2012.jpg
 
اطلاعات هنرمند
نام اصلی نگار جمال
زادروز ۷ سپتامبر ۱۹۸۰(۱۹۸۰-09-0۷) ‏(۳۲ سال)
باکو
اهل کشور پرچم جمهوری آذربایجان آذربایجانی
درگذشت باکو
سبک‌ها پاپ، آراندبی
کار(ها) خواننده
مدت کار ۲۰۱۰-اکنون
عضو گروه الدار و نگار
وب‌گاه نگار جمال

نگار جمال (به ترکی آذربایجانی: Nigar Camal) ‏ متولد ۷ سپتامبر ۱۹۸۰; باکو, آذربایجان) خواننده آذربایجانی است که از سال ۲۰۰۵ در انفیلد، لندن انگلستان زندگی می‌کند سبک جمال شامل پاپ، آراندبی و سول است.

 
نگار (چپ) و الدار قاسم‌اف (راست)

شهرت وی بیش‌تر به خاطر رتبه اول در یوروویژن ۲۰۱۱ است. وی در مسابقه همراه با الدار قاسم‌اف گروه الدار و نگار را تشکیل داد و با ترانه ترسیده دوان به رتبه اول رسید

 

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 11:35 ::  نويسنده : علي
 
 
 

لیلا بدیربیلی

لیلا بدیربیلی
Leyla badalbayli.jpg
 
نام اصلی لیلا آغالار قیزی بدیربیلی (جوانشیروا)
زمینه فعالیت بازیگر
ملیت پرچم جمهوری آذربایجان آذربایجانی
تولد ۸ ژانویه ۱۹۲۰
باکو
والدین ۲۳ نوامبر ۱۹۹۹
مرگ باکو
 
 

لیلا آغالار قیزی بدیربیلی (جوانشیروا) (به ترکی آذربایجانی: Leyla Ağalar qızı Bədirbəyli (Cavanşirova)) (۸ ژانویه ۱۹۲۰، باکو - ۲۳ نوامبر ۱۹۹۹، باکو) بازیگر آذربایجانی بود.

اولین بار با بازی نقش زهره در تئاتر محبت نوشته ابراهیمف فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد. وی در فیلم آرشین مال آلان (۱۹۴۵) نقش گلچهره را ایفا کرده است.

جوایز

  • هنرمند خلق آذربایجان (۱۹۵۹)
  • جایزه ممتاز دولتی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (۱۹۴۶)
  • جایزه ممتاز دولتی جمهوری سوسیالیستی شورایی آذربایجان (۱۹۷۲)

نقش‌ها

تئاتر

  • دزدمونا (اوتللو، شکسپیر)
  • نرمینه (چشم‌پزشک، ی. سفرلی)
  • سولماز (عروس آتش، ج. جبارلی)
  • لیزا (جسد زنده، لئو تولستوی)
  • فخرنده (ماهنی در کوه‌ها ماند، ی. افندیف )

سینما

  • ننه (عاصف، واصف، آغاصف)
  • طوبی خانم (صبوحی)
  • زن دهاتی (اسب‌ها را افسار بزنید)
  • معلم (آیسان)
  • گلچهره (آرشین مال آلان)
  • Tutu Bikə (فتحعلی خان)
  • نگار (کوراوغلی)
  • زرنگار (کور دیوانه)
  • تافته (سویل)
  • بلقیس (دیدوبازدید)
  • خالده (دل بزرگ او)
سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 11:32 ::  نويسنده : علي
 
 
 

عاشیق علی‌عسگر

عاشیق علی‌عسگر
Ashig Alesger.jpg
 
زمینه کاری نغمه‌سرای ترانه‌های محلی، عاشیق، عارف
زادروز ۱۸۲۱
استان گغارکونیک
مرگ ۱۹۲۶
 
ملیت آذربایجانی

عاشیق علی‌عسگر (به ترکی آذربایجانی: Aşıq Ələsgər)‏ (زاده ۱۸۲۱، مرگ در ۱۹۲۶) نغمه‌سرای ترانه‌های محلی و عاشیق عارف آذربایجانی بود.

 

عاشیق علی‌عسگر در روز نوروز ۱۸۲۱ میلادی در روستای استان گغارکونیک سرزمین خانات ایروان متولد شد. مادرش پری‌زاد نام داشت و پدرش علی محمد، پدرش نیز در بین مردم همانند شاعر شناخته می‌شد.

شعر

ترجمه فارسی متن اصلی به زبان ترکی آذربایجانی
زخم قدیمی نو شد
با دیدن یار چشم..
جانم را آتش فرا گرفت
با دیدن نگار نازنین
?
?
?
?
کوهنه یارام تَزَلندی
آلا گؤز یاری گؤرَنده
جانیم اودلارا قالاندی
نازلی نگاری گؤرَنده
قارشی گلدی قلم قاشدی
ای قاباقلی سیاه ساشدی
هوش داقیلدی عاقلیم چاشدی
چشم خوماری گؤرنده.

 

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 11:24 ::  نويسنده : علي
 
 
آذربایجانی‌های آلمان
جمعیت کل
۱۵٬۲۱۹ (سرشماری ۲۰۰۶) - ۲۰۰٬۰۰۰
مناطق دارای جمعیت قابل توجه
برلین، کلن، برلین، هامبورگ، ماینز، فرانکفورت، مونیخ، دوسلدورف، اشتوتگارت
زبان‌ها

ترکی آذربایجانی, روسی, ترکی استانبولی, آلمانی و فارسی

دین

اکثریت مسلمان (شیعه)

آذربایجانی‌های آلمان (به ترکی آذربایجانی: Almaniya azərbaycanlıları)‏، (به آلمانی: Aserbaidschaner in Deutschland)‏ گروهی از مردم آذربایجانی ساکن در آلمان می‌باشند. نخستین پشینیه مهاجرت مردم آذربایجانی‌تبار به آلمان به مهاجرین آذربایجانی ایرانی بر می‌گردد. دیگر گروه‌های آذربایجانی در دهه ۱۹۶۰ میلادی از ترکیه موسوم به آذربایجانی‌های ترکیه به همراه سایر ترک‌ها به آلمان مهاجرت کردند. هنگامی که جمعیت آذربایجانی‌ها در آلمان بالغ بر ۱۹۰۰۰۰ نفر شمارش شده‌بود. موج دوم مهاجرت آذربایجانی‌ها در طول و پس از جنگ قره باغ کوهستانی صورت پذیرفت، زمانی که ۱۰،۰۰۰ نفر از آذربایجانی‌ها به دلایل اقتصادی به آلمان مهاجرت کردند.[۱] از کل جمعیت آذربایجانی‌ها در سال ۲۰۱۱ میلادی که حدود ۲۰۰،۰۰۰ شمارش شده‌بود، ۴،۰۰۰ نفر از آنان شهروند جمهوری آذربایجان هستند. امروزه پیشینه سکونت مردم آذربایجانی در برلین می‌باشد، طوری که جمعیت‌شان در حدود ۱۴،۰۰۰ - ۱۷،۰۰۰ شمارش شده‌است.

سرشناسان

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 10:57 ::  نويسنده : علي
 
 
آذربایجانی‌های آمریکا
Happy Nowruz E27 jeh.jpg
جشن نوروز در میان آذربایجانی‌های ایرانی
جمعیت کل
۱۴٬۲۰۵ آذربایجانی (سرشماری سال ۲۰۰۰) و ۴۰،۴۰۰ ایرانیان آذربایجانی
مناطق دارای جمعیت قابل توجه
منطقه متروپولیتن شهر نیویورک، ، غرب، جنوب و غرب میانه
زبان‌ها

انگلیسی آمریکایی, آذربایجانی, فارسی، روسی و ترکی استانبولی

دین

اکثریت: مسلمان(شیعه)

آذربایجانی‌های آمریکا (به ترکی آذربایجانی: Amerikalı azərbaycanlılar)‏ به شهروندان و دارندگان اقامت دائم ایالت متحده آمریکا با پس زمینه قومی آذربایجانی یا کسانی که در جمهوری آذربایجان متولد شده‌اند، گفته می‌شود. پیشینه مهاجرت مردم آذربایجانی به آمریکا را کشورهای ایران، جمهوری آذربایجان، ترکیه و روسیه تشکیل می‌دهند. جمعیت رسمی زادگان جمهوری آذربایجان که شهروند آمریکا هستند در سرشماری ۲۰۰۰ میلادی ۱۴٬۲۰۵ نفر اعلام شده‌بود، و جمعیت ایرانیان آذربایجانی به تفکیک قومیت ۴۰،۴۰۰ نفر می‌باشد. در صورتی که جمعیت کل آذربایجانی‌های اهل آمریکا حدود ۴۰۰،۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. شبکه گوناز، رادیو آذربایجان نشریه بین‌المللی آذربایجان از جمله رسانه‌های سمعی و بصری معروف آذربایجانی‌های آمریکا می‌باشد.

سه شنبه 12 شهريور 1392برچسب:, :: 10:41 ::  نويسنده : علي
 
 
 
اشراف‌زادگان آذربایجانی اهل ایروان ۱۸۶۰ میلادی

آذربایجانی‌های ارمنستان (به ترکی آذربایجانی: Ermənistan azərbaycanlıları)‏ شاخه‌ای از مردم آذربایجانی، که بزرگ‌ترین اقلیت حوزه جغرافیای کنونی ارمنستان تا قبل از فروپاشی شوروی بودند. که در طول سال‌های ۱۹۸۸-۱۹۹۱ که مصادف با جنگ قره‌باغ بود، تمامی آذربایجانی‌های ارمنستان از این کشور اخراج شدند. و امروزه جمعیت آذربایجانی‌ها در ارمنستان توسط کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان تنها ۳۰ - ۱۰۰ نفر تخمین زده می‌شود.که همان افراد نیز به صورت اکثریت در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و عمدتاً از ازدواج‌های مختلط در ارمنستان و افراد پیر و بیمار تشکیل شده‌اند. طبق گزارش‌ها، بسیاری از آنها نام خود را برای جلوگیری از تبعیض عوض کرده‌اند.

پیشینه

پس از الحاق خانات ایروان به امپراتوری روسیه در سال ۱۸۲۸، بسیاری از مسلمانان (آذربایجانی‌ها، کردها، لزگی‌ها و قبایل عشایری مختلف) منطقه را ترک کرد و با ده‌ها هزار نفر از پناهندگان ارمنی از ایران جایگزین شدند. دانشنامه افرون و بروک‌هاوس در آغاز قرن بیستم، جمعیت آذربایجانی‌ها را به نقل از استانداری ایروان در دوران شوروی سابق، ۳۰۰،۰۰۰ نفر شمارش کرده‌بود که ۳۷٫۵٪ از جمعیت آن زمان ارمنستان را شامل می‌شد. آن دوران جغرافیای ارمنستان علاوه بر کشور کنونی ارمنستان، ایغدیر در ترکیه و جمهوری خودمختار نخجوان نیز در حوزه جغرافیایی منطقه ارمنستان در دوران شوروی سابق بودند.بیشترشان در مناطق روستایی و شهری پراکنده بودند از جمله شهر ایروان پایتخت کنونی ارمنستان در مقابل ۴۸٪ جمعیت از ارامنه. که ۴۹٪ را آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دادند.

دین

از لحاظ دینی-مذهبی اکثریت آذربایجانی‌ها را شیعیان تشکیل می‌داند، به جز مناطق کوچکی از تالین، شیراک و ودی که سنی‌مذهب بودند.

 
کارکنان و دانش آموزان مدرسه دخترانه روسی-مسلمان ایروان به سال ۱۹۰۲ میلادی

اخراج آذربایجانی‌ها

 
استالین فرمان و سفارش اخراج آذربایجانی‌ها از جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی و جایگزینی ارامنه خارجی را به داخل ارمنستان در ۲۳ دسامبر ۱۹۴۷ به امضا رسانید.

قرن بیستم، برای آذربایجانی‌های ارمنستان دوره مهاجرت به حاشیه راندن، تبعیض و جرم اغلب اجباری بودکه منجر به تغییرات قابل توجهی در ترکیب قومی این کشور شد، آذربایجانی‌ها حتی تا آغاز جنگ قره‌باغ نیز بزرگترین اقلیت ارمنستان بودند. در سال ۱۹۰۵-۱۹۰۷ استانداری ایروان عرصه درگیری بین ارامنه و آذربایجانی‌ها را متوجه دولت روسیه کرده‌بود که در جریان انقلاب روسیه در ۱۹۰۵ باعث تحریک ملت شده‌بود.

پس از سال ۱۹۱۸ جنگ بر سر مسائل مرز مشترک جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی و جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی از سر گرفته‌شد و جنگ همراه با هجوم پناهندگان ارمنی که منجر به قتل‌عام گسترده مسلمانان در ارمنستان گردید. آندرانیک اوزانیان و روبن ترمیناسیان در تخریب شهرک‌های مسلمانان و طرح همگن‌سازی قومی برنامه ریزی شده‌ای با مخلوط سازی جمعیت را از طریق پناهندگان ارمنی ترکیه از سر گرفتند. پس از آن جمعیت آذربایجانی‌ها کمتر شد، با توجه به همه این اخراج‌ها اتحاد جماهیر شوروی در سرشماری سال ۱۹۲۶ جمعیت آذربایجانی‌ها را تنها ۷۸،۲۲۸ اعلام کرده‌بود که در ارمنستان زندگی می‌کردند و شامل ۸٫۸ درصد از جمعیت کل این کشور در آن دوران می‌شد.پس از فروکش کردن درگیری‌ها جمعیت‌شان تا ۱۳۱،۰۰۰ نفر نیز فزونی یافت. در سال ۱۹۴۷، گریگور آرتینف دبیر اول حزب کمونیست ارمنستان، موفق به متقاعد کردن شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی به صدور فرمان توسط استالین تحت عنوان اقدامات برنامه ریزی شده برای کوچ مجدد کارگران آذربایجانی ارمنستان به جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی شد.

بر اساس این حکم، آذربایجانی‌ها بین سال‌های ۱۹۴۸-۱۹۵۱ توسط برخی منابع به جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی نفی بلد شدند. تا راه برای ورود ارمنی‌های خارج از کشور باز شود که در طول چهار سال ۱۰۰،۰۰۰، آذربایجانی از جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی تبعید شدند. طوری که جمعیت آنان در سال ۱۹۵۹ به ۱۰۷۷۴۸ تقلیل یافت. و در سال ۱۹۷۹، آذربایجانی‌ها ۱۶۰۸۴۱ نفر و ۵٫۳٪ از جمعیت کل ارمنستان را تشکیل می‌دادند. جمعیت آذربایجانی‌های شهر ایروان، که زمانی اکثریت جمعیت را در سال‌های ۱۹۵۹ و قبل از آن تشکیل می‌دادند، در سال ۱۹۸۹ به ۰٫۷٪ به ۰٫۱٪ کاهش یافت.

مناقشه قره باغ کوهستانی

در زمان مناقشه بر سر قره‌باغ جمعیت بزرگی از آذربایجانی‌ها در این منطقه زندگی می‌کردند.[ ناآرامی‌های مدنی در قره باغ کوهستانی در سال ۱۹۸۷ که اغلب منجر به آزار و اذیت آذربایجانی‌ها می‌شد و مجبور به ترک ارمنستان شدند. در ۲۵ ژانویه ۱۹۸۸ اولین موج از پناهندگان آذربایجانی از ارمنستان در شهر سومقاییت مستقر شدند. با توجه به اخراج اجباری، خشونت‌های قومی توسط ملی‌گرایان صورت گرفت[ که براساس درگیری‌های قومی صورت گرفته در نوامبر ۱۹۸۸ حدود ۲۵ نفر از آذربایجانی‌ها که در مقابل مهاجرت اجباری مقاومت نشان داده‌بودند، کشته شدند. (تعداد کشته‌شدگان را منابع ارمنستانی ۲۰ نفر در منطفه روستایی گوآرک و منابع جمهوری آذربایجان ۲۱۷ نفر مدعی‌است.)

بنابراین، در سال ۱۹۸۸-۱۹۹۱ مابقی آذربایجانی‌های ارمنستان به جمهوری آذربایجان فرار کرده، کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان از پناهنده شدن و مهاجرت اجباری بیش از ۲۰۰،۰۰۰ نفر را به جمهوری آذربایجان در طول ۱۹۸۹ اعلام کرده‌بود.

وضعیت کنونی

با خروج کامل آذربایجانی‌ها، زندگی و فرهنگ آذربایجانی نیز در ارمنستان متوقف شد. همچنین اقداماتی مانند تخریب مسجدی در خیابان واردانانتس ایروان به سال ۱۹۹۰ توسط بولدزر انجام شد.مسجد کبود ایروان که تنها مسجد باقی‌مانده در ایروان است پس از دهه ۱۷۶۰ در اختیار آذربایجانی‌ها قرار داشت، که پس از استقلال ارمنستان و اخراج آذربایجانی‌ها، اداره مسجد در اختیار مسئولین ایرانی قرار گرفت. و نام‌های جغرافیایی با ریشه ترکی به نام ارمنی تغییر یافت. علاوه بر این از سال ۱۹۳۰ به بعد نیز تمامی اماکن جغرافیایی با ریشه زبان‌های ترکی‌تبار به زبان ارمنی تغییر می‌یافت.[ برخی عناصر نیز سعی در پاک کردن واقعیت تاریخی سکونت مسلمانان در بخش قابل توجهی از ارمنستان را از نظر جمعیت محلی آنجا داشتند.

درباره وبلاگ

با سلام و ادب خدمت شما سروران گرامي و عزيز . هدف من از ايجاد اين وبلاگ معرفي و شناساندن اصالت ريشه فرهنگ سنن بزرگان مشاهير و آثارباستاني شهر و روستاهاي اقوام متمدن آذري و ترك زبان مي باشد . ضمنآ بدون هيچ وابستگي به جناح و حزبي مديريت ميشود . خواهشمند است نظرات ارشادي خود را جهت هر چه بهتر شدن وبلاگتون ارائه فرمائيد . منتظرتون هستم . با سپاس
آخرین مطالب
نويسندگان


آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 95
بازدید دیروز : 47
بازدید هفته : 590
بازدید ماه : 583
بازدید کل : 201371
تعداد مطالب : 1076
تعداد نظرات : 118
تعداد آنلاین : 1



ابزار نمایش عکس تصادفی