شهرستان آبشوران
| آبشورون Abşeron |
|
|---|---|
| — شهرستان — | |
 |
|
| کشور |  جمهوری آذربایجان |
| مرکز | Xırdalan |
| فرمانداری | |
| - - | |
| مساحت | |
| - جمعاً | ۱٬۳۶۰ کیلومترمربع |
| جمعیت (۲۰۰۷) | |
| - کل | ۱۰۱٬۳۰۰ |
| - تراکم | ۷۴٫۵/کیلومترمربع |
| کد پستی | |
| پیش‌شماره تلفن | ۰۱۲ |
آبشوران، (به ترکی آذری Abşeron نام شبه جزیره و بخشی در جمهوری آذربایجان است.
این شبه جزیره ۶۰ کیلومتر به سمت شرق در دریای خزر پیشروی دارد و عرض شبه جزیره به ۳۰ کیلومتر می‌رسد.
آبشوران به سبب وجود تاکستان‌ها و باغ‌های میوه و انجیر شهرت فراوانی دارد. آبشوران در امتداد شرقی رشته کوه قفقاز قرار دارد به همین سبب دارای تپه ماهورهای فراوان و همچنین دریاچه‌های نمک است. آبشرون جمعیتی بالغ بر ۹۰۰۰۰ نفر دارد و مساحت آن ۱۳۶۰ کیلو متر مربع است. مرکز بخش شهر خیردالان است.
مردم آبشوران از تبار پارسی (تات) هستند و تا حدود سال ۱۹۲۰ (میلادی) پیشینه آنها به زبان فارسی‌تبار تاتی اران سخن می‌گفتند. تات‌های اران، که خود را پارس می‌نامند از زمان ساسانیان در جزیره آبشوران و دیگر مناطق اران سکونت دارند. زبان آنها از شاخه فارسی‌تبار (زبان‌های جنوب شرقی ایرانی) است. این گروه را نباید با تات‌های ایران که زبانی از شاخه ایرانی شمال غربی دارند اشتباه گرفت. در سرشماری‌های جمهوری آذربایجان تات‌ها را جزو قومیت آذربایجانی به شمار می‌آورند.
وجه تسمیه
آبشوران، آبشرون، یا آپشرون، نام شبه‌جزیره‌ای است در دریای خزر در جمهوری آذربایجان. نام آبشوران فارسی است و به معنای جایی است که آب (جزر و مد دریا) آن را می‌شوید. بسیاری از نام‌های مناطق مختلف آذربایجان دارای ریشه فارسی هستند و این امر به علت سابقه حاکمیت ایران بر منطقه قفقاز می‌باشد که در دوران قاجار رو به افول نهاد.
اقتصاد
آبشوران دارای تأسیسات نفتی است و تولید محصولات نفتی باعث رشد اقتصادی منطقه گردیده‌است.
منابع
- آبشرون تلفظ ترکی آذری از نام فارسی آبشوران است
- و. ف میللر، «زیستگاه و گویش تات‌ها»، ۱۹۲۶.
- Bosworth, C.E.; JeremiḴh̲s, Éva. "Tat (t.)." Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman , Th. Bianquis , C.E. Bosworth , E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2008. Brill Online. 03 September 2008
- Aliaga MAMEDOV, ASPECTS OF THE CONTEMPORARY ETHNIC SITUATION IN AZERBAIJAN، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸.
- و. ف میللر، «زیستگاه و گویش تات‌ها»، ۱۹۲۶.
آمار
وب سایت:
