نگارگری عثمانی
نگارگری عثمانی گونهای از هنر در امپراتوری عثمانی بوده که به نگارگری ایرانی شباهت نزدیکی دارد و همچنین تاثیراتی از هنر چینی دارد. این هنر همراه با تذهیب، خوشنویسی، مرمرکاری کاغذ و صحافی کتاب است. از تصاویر برای توصیف بهتر جملات و مضامین استفاده میشد. نقاشان در کارگاهی برای نقاشی جمع میشدند.
رنگها توسط رنگدانههای طبیعی مخلوط میشد و با افزودن پودر سفیده تخم مرغ و بعد از آن با مخلوط شدن با صمغ عربی رقیق میگشت. به این ترتیب رنگهایی با خلوص بسیار بالا و درخشان بدست میآمد.
در این نوع سبک پر استفادهترین رنگها، رنگهای قرمز روشن، قرمز مایل به زرد، آبی و سبز بوده است.
جهان بینی نگارگران
ریشه یابی (عمیق نگری) در نگارگری عثمانی بسیار متفاوت است و می توان گفت هدف نگارگران همین عمیق نگری بود نه به تصویر کشیدن انسان یا چیزهای دیگر، زیرا آنان دنیا را با جهان بینی ای متفاوت می نگریستند.آنها بر اساس جهان بینی عرفانی به دنیا می نگریستند و دنیا را خالی از ارزش و نابود شدنی اما مفید برای بیان دیدگاهشان می دانستند.